CP Ellis en Ann Atwater in 1995.

Op 17 juni, een witte 21-jarige blanke suprematie genaamd Dylann Roof vermoord negen Afro-Amerikaanse vrouwen en mannen in Charleston, South Carolina. Eerder dak had een racistisch manifest gepubliceerd online te zeggen dat hij hoopte dat zijn daden zou een race oorlog vonk, en vervolgens gingen hij naar de historische Emanuel African Methodist Episcopal Church, waar hij zat stilletjes op een Bijbel studiegroep voor een uur voor het uitvoeren van wat moet zeker worden beschouwd als een terroristische aanslag.

Een paar dagen later kreeg ik woord dat The Best of Enemies: Race en Verlossing in het Nieuw Zuid, een boek dat ik had twee decennia geleden geschreven over een onwaarschijnlijke vriendschap tussen CP Ellis, de Verhevene Cyclops van de Durham, North Carolina, Ku Klux Klan en Ann Atwater, een Afro-Amerikaanse gemeenschap organisator, zou worden verfilmd. De film zal de ster kracht van zijn Taraji Henson (van de populaire tv-show, Empire) en wordt geregisseerd door Robin Bissell (hij schreef ook het scenario), die een producent op The Hunger Games was. Met andere woorden: de film gaat een big deal. Natuurlijk, ik ben blij met deze ontwikkeling. Maar het is onmogelijk om niet te worden ontnuchterd door wat de timing suggereert: wit-op-zwart het terrorisme is een "evergreen" verhaal in Amerika. Het verhaal dat ik te boek 20 jaar geleden - over de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden 25 jaar daarvoor - is nog steeds pijnlijk relevant.

Toen de Universiteit van North Carolina Press The Best of Enemies in paperback in 2007, schreef ik een nieuwe introductie van de editie. Het ook, lijkt relevant na Charleston. Ik hoop dat op een dag de Amerikanen zal moeten wenden tot boeken en films om te leren wat racistische terrorisme eruit ziet - en niet in staat zijn om te lezen over deze dag na dag na dag in de krantenkoppen.

§

Is er iets nieuws te zeggen over ras in Amerika? Zelfs een decennium geleden, hebben de critici van de oproep van president Bill Clinton voor een nationaal gesprek over het onderwerp niet zo denken.

Het is al eerder gezegd, ze klaagde, en met enkele rechtvaardiging. Het is waar, bijvoorbeeld, dat racistische incidenten, gevolgd door oproepen tot tolerantie en begrip, een meer of minder vast onderdeel van het Amerikaanse landschap, duurzaam als de Rocky Mountains, bekend als de rivier de Mississippi.

Maar Clinton critici misten het punt. Met een paar belangrijke uitzonderingen na, wat er plaatsvindt voor tientallen jaren, zelfs voor een eeuw of meer, is niet een dialoog over de race, maar een aantal gelijktijdige monologen over het onderwerp geweest. U wilt ras-talk? Oh, er is genoeg gepraat. Het is te luisteren, dat is in het kort het aanbod. (Niet dat deze waarneming is origineel of zelfs vaag nieuwe Veertig jaar geleden - in 1967 - het einde van de dichter juni Jordan bedekt deze zelfde grond, briljant, in een artikel dat ze schreef voor de Natie tijdschrift getiteld ". Op Luisteren: Een goede manier om te horen . ")

Een manier om het verhaal van Ann Atwater en CP Ellis lezen is als een bewijs van de transformatieve kracht van het luisteren. Luisteren is echter slechts een eerste stap. Wat daarna komt is nog moeilijker: het combineren van de nieuwe informatie met wat we al weten, of denken dat we doen. Deze prestatie vereist wat het begin van de 20e eeuw Amerikaanse schrijver Sinclair Lewis een "bereidheid om de geheiligde leugens, ziften" een karwei, dat is al moeilijk genoeg wanneer de "leugen" is triviaal. Stel je de moeite van het luisteren naar, en dan het aanvaarden van een waarheid dat alles wat je gelooft over de wereld vernietigt. En niet alleen dat, maar een waarheid die je informeert dat 'De wereld is niet wat je denkt dat het is. En, door de manier, jij ook niet. "Hoeveel van ons hebben de intellectuele moed hebben om te overwegen, laat staan ​​te accepteren, de waarheid wanneer het vraagt ​​zo veel?

U wilt ras-talk? Oh, er is genoeg gepraat. Het is te luisteren, dat is in het kort het aanbod.

CP Ellis deed. En hij deed, zelfs maar te weten dat de waarheid die hem vrij zou hem ook op drift, ongebonden in een verdeelde samenleving die eiste om te weten zou stellen, iedere dag: "Welke kant bent u?" Diep in de winter van 1994, meer dan twee decennia na het verlaten van de Klan, werd CP rijden me rond Durham in zijn oude Buick, het geven van een rondleiding door de stad die hij in bijna zijn hele leven heeft gewoond. Het was laat in de dag en troebel. Gedurende enkele minuten Geen van ons had gesproken. Plotseling apropos van niets dan wat werd karnen in zijn hoofd en hart, CP zei: "Ik heb hier niet comfortabel voelen." Hij voegde eraan toe: "Ik wou dat ik meer vrienden." Er was veel spijt in zijn stem, maar niets, leek het mij, voor de keuzes die hij gemaakt had, en vooral geen berouw over zijn één grote keuze, de beslissing die hem voortdurend onrustig en bijna zonder vrienden in zijn woonplaats had verlaten.

Een iets andere manier om dit verhaal te lezen is als een waarschuwend verhaal - maar dan wel een met een maatregel van hoop - in kaart brengen van de prijs die we betalen voor het omarmen van onze glorieuze nationale mythen terwijl het negeren of het minimaliseren van de wrede realiteit van Amerika's verleden en heden.

De mythe meest relevant zijn voor dit verhaal is dat Amerika is een klassenloze samenleving, waarin iedereen kan stijgen van nederige afkomst te worden wat hij of zij wil zijn, alleen beperkt door de individuele mogelijkheden en het niveau van toewijding om hard te werken. CP geërfd deze mythe van zijn vader, Paul Ellis, een molen werknemer die van bruine longkanker stierven, versleten en verarmde (ondanks twee banen bijna zijn hele leven) op de leeftijd van 48. "Doe recht," Paul Ellis leerde CP, "ondersteuning van de politie, groet de vlag, en goede dingen zal gebeuren met je."

Maar goede dingen waren niet aanstaande. Hoe harder hij werkte, de diepere CP zonk in de sleur dat zijn vader had ingeslikt, en terwijl hij keek naar de minder getalenteerde en onbeholpen kinderen van de rijke voorspoedig. Dus CP wendde zich tot een andere mythe van de bizarre situatie uit te leggen. Wanneer, door niet de schuld van hun eigen, niet blanken niet gedijen, het was omdat na de Burgeroorlog, een samenzwering tussen outsiders (Noorderlingen) en Zuid-zwarten de natuurlijke orde had verstoord:

Onwetendheid, Lust en Haat greep de teugels van de staat, en rellen, roof en universele ruïne oppermachtig; de hoogste vorm van beschaafde samenleving werd stuwkracht naar beneden en zijn edele nek werd onder de ijzeren hiel van verderfelijke passie die een krachtige scepter van inquisitoire onderdrukking opgeleverd gedwongen, en het bloed van het Kaukasische ras werd ernstig bedreigd met een eeuwigdurende besmetting.

Deze bloemrijke versie van de mythe van de Kloran, de zelf-beschreven "heilige boek" van de Ridders van de Ku Klux Klan, de Verenigde Klans van Amerika, de organisatie waarin CP een thuis gevonden en een doel, en waar hij opklom aan de Verhevene Cyclops geworden.

Het is onwaarschijnlijk dat de CP zou zijn gevestigd op de raciale mythologieën van de Klan als 'respectabele' maatschappij had niet veel van deze zelfde overtuigingen gespiegeld. Hier is een andere versie van de mythe, dit keer schoongemaakt-up voor massaconsumptie, het racisme schuin, en afgestemd op de Koude Oorlog publiek:

Het Congres van de Verenigde Staten levert aan chantage, en passeert socialistische wetgeving-noemde het "vooruitgang". Het eigent miljarden, zoals voorgeschreven door de president, onder het voorwendsel van het helpen van de armen. Het Hooggerechtshof sluitingen van de politie, verbindingen verwarring in de wetgevers van de staten, en draait losse moordenaars en verkrachters om hun slechte daden op de onschuldige en gezagsgetrouwe leden van de samenleving te herhalen. Hoeveel van dit is het resultaat van de communistische planning? Wie zal het zeggen? . . . .De Communisten willen de openbare orde vernietigd in Amerika. . . . Ze willen rellen in de straten, en demonstraties op de campus. Ze willen verwarring in onze rechtbanken, en frustratie onder onze staten. . . . De naam van het spel is nu survival-en we zullen ofwel winnen of verliezen.

Dit zijn de woorden van Jesse Helms, die, voordat hij een Senator van Verenigde Staten, geleverd commentaren vijf avonden per week na het nieuws, op een Raleigh, North Carolina, tv-zender, die vervolgens werden heruitzending op radiostations en herdrukt in kranten over de hele Zuid. Tussen 1960 en 1971, Helms lees duizenden van deze monologen, meestal gewijd aan complottheorieën en apocalyptische waarschuwingen over de Rode dreiging, die hij zag overal, van de mildste liberale voorstellen om de burgerrechten beweging als geheel. Wanneer gesproken wordt over kwesties van ras (die hij vaak deed), Helms was voorzichtig om code woorden en zinnen die niet racistisch waren per se te gebruiken, maar die zijn beoogde publiek van Zuid-witte conservatieven duidelijk begrepen als raciale. Wanneer, bijvoorbeeld, stelde hij de retorische vraag: "Is de overleving mogelijk als beschaving opnieuw de wet van de jungle? 'Zijn toegewijde luisteraars erkende de verwijzing naar Afrika en Afro-Amerikanen. Toen Helms schold dat "we moeten beslissen of we worden geregeerd door de geestelijke gezondheid of geruïneerd door wreedheid," zijn publiek wist precies welke "wilden" Helms betekende. Slechts zelden heeft hij toestaan ​​dat een openlijke racistische opmerkingen door te glippen, zoals de tijd Helms verwezen naar "de zuiver wetenschappelijk statistisch bewijs van de natuurlijke raciale verschillen in groep intellect."

De Amerikaanse ervaring is doordrongen van racisme. Noorderlingen en zuiderlingen gelijk. Hoe kunnen we voorkomen dat de inname van het?

De Klan niet in een vacuüm, en in feite zou het niet hebben. Om de Kloran het beroep te waarderen moet je de rol van Jesse Helms, George Wallace, Richard Nixon te begrijpen, en alle andere respectabele leiders die de race-kaart gespeeld om hun eigen carrière, ongeacht de kosten door te gaan naar onze natie.

Ann Atwater groeide op arme, zwarte en vrouw in het midden van de 20e eeuw Zuid, alle omstandigheden dat haar uitgesloten van het kopen in de mythen die CP bedrogen. Ze had haar eigen set van overtuigingen, uiteraard, met inbegrip van de overtuiging dat alle blanken waren gewoon en onveranderlijk slecht. Ja, sommigen van hen had een aangenaam uiterlijk. Maar de ervaring had haar dit veel geleerd: krassen op het oppervlak en je zult de racistische vinden.

Haar ervaring met CP leerde haar iets nieuws. Een laag van racisme kan bijna onvermijdelijk hele blanke Amerikanen. Misschien racisme is als DDT, het gif dat was decennia geleden verboden, maar die, omdat het blijft in het milieu, is nog steeds te vinden in ons lichaam. De Amerikaanse ervaring (niet onze mythologie, maar onze geschiedenis) is doordrongen van racisme. Noorderlingen en zuiderlingen gelijk. Hoe kunnen we voorkomen dat de inname van het? (.. En bovendien, in tegenstelling tot DDT, racisme is nog steeds over de toonbank in Amerika de slavernij werd afgeschaft Zo was Jim Crow Racisme overleeft..) Maar onder dit lichaam-last van racisme, Ann ontdekt in CP iets dieper: een erkenning van onze gedeelde menselijkheid.

Het feit dat niet iedereen bereid diep genoeg graven om die kern voorbeeld nauwelijks bewijs dat het niet bestaat. Het is moeilijk en pijnlijk werk en de meeste blanken willen niet de laag van racisme bloot te leggen, zelfs voor zichzelf, en zeker niet aan anderen. Sommige ongetwijfeld onbewust vrezen dat Ann recht was in haar eerdere geloof, dat er niets onder het racisme - behalve meer racisme. En als dat waar is, is het niet beter om die giftige gedachten met rust laten? Tenminste zijn ze bedekt door een vernisje van beleefdheid.

Aan de andere kant, als wat Ann geleerd van CP geldt voor ons allemaal, en vervolgens door niet te graven, veroordelen we onszelf om het leven van onwetendheid en vervreemding, niet alleen van anderen, maar van onszelf.

Adolf Hitler (links) en Alexander Stephens, vice-president van de Verbonden Staten van Amerika (rechts).

De meeste mensen accepteren dat het begrip raszuiverheid (en Arische superioriteit) die de filosofische onderbouwing van de genocidale Adolf Hitler's "Endlösung." Maar 150 jaar na het einde van de Burgeroorlog, vele witte Amerikanen nog steeds volhouden dat de essentiële conflict was dan staten 'rechten, Noord-agressie, of economische vrijheid. Tuurlijk, de slavernij speelde een rol, maar ze dringen, de "bijzondere instelling" was slechts één van de vele concurrerende oorzaken van het bloedigste conflict in onze geschiedenis.

De recente bloedbad van negen Afrikaanse Amerikanen in Charleston, South Carolina, door een uitgesproken blanke suprematie, heeft gewezen op de oude discussie over de rol van het racisme in Amerika, verleden en heden. Is Dylann Roof een geesteszieke eenling, een geïsoleerde matrix van waanzin en geweld? Of heeft hij groeien van een vertrouwde en verontrustend terrein, een moderne zoon van de Confederatie, een deel van Amerika's onafgemaakte zaken?

Het kan helpen om te onderzoeken hoeveel het wereldbeeld dat de Confederatie voortgebracht gemeen hadden met degene die heeft geleid tot het Derde Rijk. In de richting van dat doel, heb ik samen een korte quiz zetten. Het moet vijf minuten duren, tops.

Hieronder zijn zes uitspraken; drie van Adolf Hitler en drie van Alexander Stephen, de vice-president van de Verbonden Staten van Amerika bij de oprichting in 1861. Ik heb ze gegroepeerd in drie enigszins arbitrair categorieën. Specifiek alle van hen spreken om hun fundamentele waarden. Als u van mening dat de Confederatie was gebaseerd op iets anders dan blanke suprematie, en als je de auteur van een van de onderstaande verklaringen misidentificeren, kunt u uw opvattingen over het verleden van Amerika en onze huidige opnieuw te onderzoeken.

Stelling 1: De rol van de natuur

(Opmerking: In enkele gevallen, heb ik een zelfstandig naamwoord, dat de auteur van de verklaring die zou identificeren verwijderd, en, tussen haakjes, vervangen door twee alternatieven, waarvan er slechts één werd daadwerkelijk gebruikt.)

A. Als een race, de [Jood / Afrikaanse] inferieur is aan de [Arische / White man]. Onderwerping aan de [Arische / White man] is zijn normale toestand. Hij is niet zijn gelijk door de natuur, en het kan niet zo zijn gemaakt door menselijke wetten of menselijke instellingen. Ons systeem derhalve zover betrekking tot dit inferieur ras, rust op deze grote onveranderlijke natuurwet. Het is niet gebaseerd op verkeerd of onrecht, maar op de eeuwige fitness van de dingen.

Hitler of Stephens? (Klik hier voor het juiste antwoord.)

B. Het gevolg van deze raszuiverheid, universeel geldig is in de natuur, is niet alleen de scherpe uiterlijke afbakening van de verschillende rassen, maar hun uniform karakter zelf .... zul je nooit een vos die in zijn innerlijke houding zou, bijvoorbeeld, zien humanitaire neigingen tot ganzen vinden, want op dezelfde manier is er geen kat met een vriendelijke neiging tot muizen. Niet meer dan de natuur verlangt de dekking van de zwakkere met sterkere individuen, ook minder doet ze de wens van de vermenging van hogere met een lager ras, omdat, als ze dat deed, haar hele werk van hogere fokken, over misschien wel honderdduizenden jaren, 's nachts worden geruïneerd met één klap.

Hitler of Stephens? (Klik hier voor het juiste antwoord.)

Stelling 2: Het lot van Civilization

A. Om over een dergelijke ontwikkeling [ras mengen] is dan niets anders dan te zondigen tegen de wil van de eeuwige schepper te brengen. En als een zonde deze daad wordt beloond. Wanneer de mens probeert om te rebelleren tegen de ijzeren logica van de natuur, komt hij in strijd met de beginselen die hij zelf dankt zijn bestaan ​​als een man. En deze aanval moet leiden tot zijn eigen ondergang. Alles wat we bewonderen op deze aarde vandaag, wetenschap en kunst, is slechts het creatieve product van een paar mensen en oorspronkelijk misschien van een race. Op deze afhankelijk van het bestaan ​​van deze hele cultuur. Indien zij omkomen, zal de schoonheid van deze aarde zinken in het graf met hen.

Hitler of Stephens? (Klik hier voor het juiste antwoord.)

B. Die ideeën ... rustte op de aanname van de gelijkheid van rassen. Dit is een fout opgetreden. Het was een zandgrond, en de regering gebouwd op het viel toen de "storm kwam en de wind blies." Onze nieuwe regering is gebaseerd op precies het tegenovergestelde idee; de fundamenten zijn gelegd, de hoeksteen rust op de grote waarheid, dat de [neger / jood] is niet gelijk aan de [White man / Aryan]; dat onderwerping aan de superieur ras is zijn natuurlijke en normale toestand. Dit is onze nieuwe regering, is de eerste in de geschiedenis van de wereld, op basis van deze grote fysieke, filosofische en morele waarheid.

Hitler of Stephens? (Klik hier voor het juiste antwoord.)

Stelling 3: Cultuur en Vooruitgang

A. De laatste zichtbare sporen van de vroegere meester mensen wordt vaak gezien in de lichtere huidskleur die zijn bloed achter in de onderworpen wedstrijd, en in een versteende cultuur waarin het oorspronkelijk had gemaakt. Want zodra de werkelijke en spirituele veroveraar verloor zichzelf in het bloed van het onderworpen volk, de brandstof voor de fakkel van de menselijke vooruitgang was verloren!

Hitler of Stephens? (Klik hier voor het juiste antwoord.)

B. Veel regeringen zijn gebaseerd op het principe van de achterstelling en de lijfeigenschap van bepaalde klassen van hetzelfde ras; dat waren en zijn in strijd met de wetten van de natuur. Ons systeem verbindt geen dergelijke schending van de wetten van de natuur. Bij ons, alle van de [Witte ras / Arische ras], hoe hoog of laag, rijk of arm, zijn gelijk in de ogen van de wet. Niet zo met de [Negro / Jood]. Ondergeschiktheid is zijn plaats.

Hitler of Stephens? (Klik hier voor het juiste antwoord.)

Bronnen van citaten:

1. Adolf Hitler

2. Alexander Stephens